Uit een nieuwe studie van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen en de FOD Volksgezondheid blijkt dat genitale verminking in ons land de afgelopen jaren toegenomen is. En vrouwelijke genitale verminking verwijst naar vaginale verminking zonder enige medische reden. En de gevolgen daarvan zijn dramatisch, gaande van chronische pijn en psychologische trauma’s tot zelfs onvruchtbaarheid.
In ons land zijn er reeds 23.000 vrouwen en meisjes genitaal verminkt. Daarnaast riskeren maar liefst 12.000 vrouwen en meisjes om genitaal verminkt te worden, bijvoorbeeld als ze op reis gaan naar het land van herkomst maar ook hier in Vlaanderen zelf. Dat is frappant want in 2007 spraken we over ‘maar’ 8000 gevallen. Dat wil zeggen dat we de dag van vandaag met een verviervoudiging te maken hebben.
De meerderheid van de slachtoffers van een dergelijke verminking leeft hier in Vlaanderen. Opmerkelijk is dat het hier voornamelijk over jonge meisjes gaat: 12.730 van de betrokkenen zijn minderjarigen. Hallucinant dat dat hier in Vlaanderen mogelijk is.
Vlaams Belang parlementslid Adeline Blancquaert vroeg daarom onlangs aan de Vlaamse minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin welke initiatieven zij neemt om een halt toe te roepen aan deze barbaarse praktijken?
De minister stelde ook gedegouteerd te zijn als ze deze cijfers ziet. De Vlaamse regering heeft afgesproken om onder andere met GAMS – dat is de groep voor de afschaffing van vrouwelijke genitale verminking, die al een subsidie krijgt van Vlaanderen – op heel korte termijn samen te zitten. Zij werken volgens de minister goed samen met het agentschap Opgroeien. De Vlaamse regering is echte enkel bevoegd voor preventie, het reactieve is een federale bevoegdheid. Daar is men bevoegd voor het uitspreken van de straffen want, laat ons wel wezen, dit zijn strafbare praktijken.
In haar repliek wees Adeline Blancquaert er op dat er meer nodig is. Het is immers ook belangrijk dat we de oorzaak benoemen waarom dit fenomeen opduikt in Vlaanderen, namelijk de massa-immigratie. Die zorgt ervoor dat mensen uit landen waar dergelijke praktijken nog steeds courant zijn, hier bij ons in Vlaanderen terechtkomen. Ouders en families die ervan overtuigd zijn dat hun dochters op dergelijke manier verminkt mogen worden zijn het toonbeeld van de gevaren die massa-immigratie met zich meebrengt!
Deze affiche vind ik als moeder en politica shockerend. De sluier is geen symbool van geloof, maar van de vernedering van de vrouw. Je kan de sluier vergelijken met de gele ster bij de Joden, die rechtvaardigde ook elke vorm van geweld.
Als er één symbool is van de ongelijkheid der geslachten en de minderwaardige positie van de vrouw binnen de islam, is het de hoofddoek wel.
Het Antwerps stadsbestuur ondersteunt met dit soort affiches de radicale islam, die vrouwen en meisjes behandelt als tweederangsburgers.
Een hoofddoek past in het geheel van normen en voorschriften van de sharia, die fundamenteel tegenstrijdig zijn met onze westerse democratische waarden.
Met deze hoofddoeken promo legitimeert het stadsbestuur de sharia en geeft zo aan dat de sharia voorrang krijgt op westerse democratische waarden zoals de gelijkheidwaardigheid van man en vrouw.
Ik vind dat het nu genoeg is geweest, vrouwen en meisjes die hier leven en opgroeien moeten dat in alle vrijheid kunnen doen. Ik zal dus het stadsbestuur hierop aanspreken en een verbod eisen op hoofddoeken voor alle meisjes onder de 18 jaar.
Een hoofddoek voor jonge meisjes is een ernstige vorm van kindermishandeling die hen laat opgroeien in minderwaardigheid, dit veroorzaakt psychische trauma’s die hen tekenen voor het leven als vrouw.
Antwerp Ten Miles – propaganda met moslima met hijab
De echte #MeToo-verhalen spelen zich af in de
straten van Antwerpen. Zonder individuele mannen aan de schandpaal te nagelen,
moet het mogelijk zijn om te spreken over de toenemende seksuele intimidatie
waarvan vrouwen slachtoffer worden. Niet alle feiten vallen onder de bepalingen
van het Strafwetboek en dat dient ook zo te blijven. De Europese beschaving
kende tot voor kort een gelijkgezindheid over hoe er met vrouwen omgegaan dient
te worden. Dit was het resultaat van een lang en moeizaam emancipatieproces dat
zelfs nog niet voltooid was. Helaas is die vooruitgang momenteel onder invloed
van de massa-immigratie een achteruitgang aan het worden.
De westerse cultuur wordt onderuit gehaald en zelfs
in de tijd teruggedraaid door de massale intocht van voornamelijk moslims en
Afrikanen, niet zelden vrijgezel, die zich massaal in Europa aandienen als
migrant, asielzoeker en illegaal. Zij gaan zich soms te buiten aan
intimiderende opmerkingen, obscene gebaren en seksueel getinte handelingen ten
overstaan van westerse meisjes en vrouwen die niet passen bij ons Europees
beschavingsniveau. Het gaat hier over zowel verbaal als non-verbaal gedrag en
ongepast fysiek contact tot zelfs fysiek geweld. Deze zowel bewuste als
onbewuste seksuele intimidatie kan niet.
Momenteel is er echter een groot aantal
slachtoffers dat niet op de voorgrond durft te treden met wat hen is overkomen.
Soms omdat men maar al te gauw ten onrechte moreel veroordeeld wordt door de
omgeving of weggezet wordt als iemand die het uitlokt, door kleding of gedrag. Of
omdat men bang is om als racist te worden gebrandmerkt. Ofwel omdat men vreest
– helaas vaak terecht – dat het toch niets zal uithalen. Hierdoor is een een
grote discrepantie tussen het aantal officiële en reëele slachtoffers.
Met voorliggende campagne willen we jonge vrouwen
en meisjes er op wijzen dat niet zij, maar de mannen in kwestie over de schreef
gaan. Het is oké om een avondje op stap te gaan zonder daarvoor uitgescholden
te moeten worden voor hoer of in het Marokkaans ‘kehba’, in de Antwerpse
straten verbasterd tot het scheldwoord ‘kech’. Een bloes met een diepe
decolleté, een minirok of hoge hakken zijn normale kledingstukken die perfect
passen in de gangbare westerse kledingstijl die gedragen wordt door talloze
vrouwen in Vlaanderen. Geen enkele importman heeft het recht om meisjes en
vrouwen kledingvoorschriften op te leggen, net zo min als hij het recht heeft
om een vrouw hierop aan te spreken/aan te vallen.
Vrouwgerichte criminaliteit:
Vrouwen lopen ook het
gevaar slachtoffer te worden van criminelen die zich specifiek op vrouwelijke
slachtoffers richten, zoals handtasdieven, halskettingrovers en seksuele
perverten die zich schuldig maken aan grensoverschrijdend gedrag, intimidatie,
verkrachting of erger. Vele vrouwen durven zich ’s avonds in Antwerpen niet
meer op straat vertonen.
In Antwerpen is ongeveer
een derde van de slachtoffers van criminele feiten een vrouw. Bovendien zijn er
een aantal criminele feiten waarvan meer dan 90% van de slachtoffers vrouwen
zijn, zoals handtasroof, halskettingdiefstal, aanranding en
(groeps)verkrachting.
Wanneer het gaat om doodslag, moord, slagen en verwondingen dan is 52% van de slachtoffers een vrouw. Dit is aanzienlijk wat aangezien zoals vermeld ongeveer 30% van de slachtoffers van alle criminele feiten een vrouw is. Dit betekent dus een groot aantal vrouwelijke slachtoffers wanneer het specifiek gaat over de geweldmisdrijven doodslag, moord, slagen en verwondingen.
Er kan dan ook gesteld
worden dat er zeer veel vrouwgericht geweld is in Antwerpen, wat de stad dan
ook erg fysiek gevaarlijk maakt voor haar.
Daarbij komt nog dat
geweld zich niet enkel op de straat afspeelt maar al evenzeer in huiselijke
kring. Ook in privéruimten zijn vrouwen vaak niet veilig voor geweld, zowel in huiselijke
kring als op het werk, stalking, verkrachting al dan niet door de partner, enzovoort.
Met voorliggende
campagne willen we de Vlaming wakker schudden en zorgen dat hij/zij alerter
wordt in het detecteren van gendergerelateerd intimidatie, agressie en geweld. Hoewel
gendergerelateerd geweld dikwijls te liëren is aan een bepaald
bevolkingsgroepen uit bepaalde landen met een bepaalde cultuur, is het een
problematiek die de hele samenleving aanbelangt. Zeer weinig daders van geweld
ten overstaande van vrouwen komen uiteindelijk voor een rechtbank, laat staan
dat ze voor hun crimineel gedrag veroordeeld en serieus gestraft worden. Dit
wekt uiteraard een gevoel van onaantastbaarheid in de hand, wat dan weer kan
leiden tot nog meer agressie of geweld.
Net zoals bij seksuele
intimidatie schamen vrouwen zich dikwijls voor wat hen overkomen is en dienen
ze ook vaak geen klacht in omdat ze bang zijn voor represailles van de
dader(s). Het Vlaams Belang Antwerpen en VrouwenTegenIslamisering.org wil
vrouwen door het verstrekken van steun, hulp en informatie weerbaarder maken
aangezien de hulp van overheidswege veel te wensen overlaat. We willen hen opweg
helpen om de juiste juridische stappen te zetten en procedures op te starten.
Zo maken we hulp ook bereikbaarder voor laag opgeleide of armere vrouwen. We
willen van vrouwelijke slachtoffers mondige mensen maken die opkomen voor hun
rechten. Tot nader order zijn vrouwenrechten nog steeds mensenrechten.
Seksuele uitbuiting:
Antwerpen is een
havenstad en daarbij hoort al decennia een hoerenbuurt die haar eigen lusten en
lasten kent. Doordat er in ons land een opengrenzenpolitiek gevoerd wordt,
worden er ook vrouwen geïmporteerd om als prostituee aan het werk te worden gezet.
Wanneer deze vrouwen geworven, vervoerd of zelfs verhandeld worden voor
seksuele doeleinden tegen hun wil in, spreken we van mensenhandel. Ook zeer
jonge Vlaamse vrouwen en minderjarige meisjes worden seksueel uitgebuit door
mensenhandelaars en recent zelfs door jonge tienerpooiers (zogenaamde
‘loverboys’). Op korte tijd is Antwerpen zelfs een draaischijf voor
tienerprostitutie geworden.
Met de voorliggende
campagne willen we dus zeker ook de slachtoffers van tienerpooiers bereiken.
Deze meisjes hebben vaak de Belgische nationaliteit en hun familie, vrienden en
omgeving kunnen ons tevens contacteren voor info. Officiële hulpinstanties zien
de slachtoffers van tienerpooiers immers enkel als slachtoffer van mensenhandel
indien het slachtoffer zichzelf ook ziet als slachtoffer, wat veelal niet het
geval is. Een slachtoffer van tienerpooiers moet immers bereid zijn een
proces-verbaal te laten opstellen tegen haar tienerooier om de procureur toe te
laten over te gaan tot het openen van een juridisch dossier.
Uiteraard gaat het hier
over een zeer specifieke vorm van misbruik en geweld waar enerzijds jonge
meisjes en vrouwen slachtoffer van worden en anderzijds de daders behoren tot
een specifieke dadergroep, die enkel door nauwe samenwerking met deskundigen op
het terrein enerzijds geholpen en anderzijds bestraft kunnen worden.
Met de voorliggende campagne willen we het taboe op seksuele uitbuiting door tienerpooiers verder doorbreken. We moedigen slachtoffers, familieleden, vrienden en kenissen aan om tijdig te waarschuwen zodat bewijs kan verzameld worden en hulp kan worden gezocht. We willen slachtoffers informeren maar ook daders wijzen op wat normale gedragingen zijn van Europese vrouwen. Gedrag en kleding die zij te aanvaarden hebben in onze westerse samenleving. Hun intolerantie en respectloosheid ten overstaande van vrouwen kan immers enkel bestreden worden door een totaal engagement van de hele maatschappij, westerse mannen voorop.
Preventief
én repressief optreden:
Ondanks het feit dat er
momenteel geen noemenswaardig capaciteitsprobleem is bij de Antwerpse politie,
de jeugdbrigade en het prostitutieteam, heeft het stadsbestuur geen concreet en
gedetailleerd beeld van de criminaliteitsproblemen waar vrouwen slachtoffer van
worden.
Er wordt slecht summier
criminaliteitsstatistieken bijgehouden. Zo zijn er geen concrete gegevens over
halskettingdiefstallen aangezien dit valt onder de strafrechtelijke
kwalificatie ‘diefstal met geweld’ en in het bijzonder ‘diefstallen met geweld
met verzwarende omstandigheden zonder wapen’, ‘diefstallen met geweld zonder
verzwarende omstandigheden’ en ‘grijpdiefstallen’ waarbij een halsketting
gestolen werd. Dit is een zeer omslachtige manier om een juist beeld te krijgen
van bijvoorbeeld deze specifieke problematiek.
Maar ook voor ander criminele feiten zoals kettingdiefstallen en (groeps)verkrachting wordt er statistisch geen onderscheid gemaakt naargelang het slachtoffer man of vrouw is. Er is dus dringend nood aan het serieus nemen van specifieke criminaliteit ten overstaan van vrouwen, gepaard gaande met het bijhouden van de nodige statistische gegevens om een degelijk beleid te kunnen voeren om vrouwen beter te beschermen in onze steden en samenleving. Daarbovenop komt nog het feit dat er officieel geen etnische daderprofielen worden bijgehouden, laat staan van de daders van criminele feiten tegen vrouwen. Wat door politieke onwil niet in statistieken wordt bijgehouden, wordt echter door vrouwen dagelijks ondervonden in de realiteit wanneer ze zich begeven in de vele migrantengetto’s die er in onze steden te vinden zijn.
Er is een dringende noodzaak aan statistische gegevens over de eventuele link tussen etnische afkomst, religie en/of nationaliteit. Dit is nodig om het eventueel grotere geheel te onderkennen waar individuele daders deel van uitmaken. Dit is geen discriminatie maar een hulpmiddel ter bestrijding van criminaliteit tegen vrouwen en voor hun rechten en vrijheden.
Deze profilering ten
behoeve van criminaliteitsbestrijding is niet alleen nodig om daders sneller te
kunnen identificeren maar ook om toekomstige misdrijven met gepaste maatregelen
en wetgeving te vermijden. Dit is zeker nodig in gevallen waar het om
eergerelateerd geweld gaat.
De criminele feiten
waarvan vrouwen slachtoffer worden moeten dringend op basis van objectieve
factoren statistisch bijgehouden worden. De minimale vermelding of een vrouw of
een man slachtoffer wordt van een handtasdiefstal, (groep)verkrachting of
kettingroof zou al een goed begin zijn.
De geldend wetgeving
dient dan ook dringend aangepast te worden om voormelde problemen adequaat te
kunnen aanpakken. Zo is er niet
enkel dringend nood aan relevante statistieken, maar ook maatregelen op de
verschillende beleidsniveau’s in ons land om een passend krachtig optreden
tegen daders op poten te zetten, zowel politioneel als justitieel. Zo moet ook
het strafrecht aangevuld worden daar waar het lacunes vertoont, om alle
seksuele misdrijven te bestraffen onder de noemer ‘misdrijven tegen personen’, eventueel
door strafverzwarende omstandigheden in te voeren en al zeker wat betreft de
verjaringstermijnen, die dringend op de realiteit afgestemd moeten worden.
Zo
moet er een verplichting komen voor magistraten om in alle dossiers alle stalen
van seksueel geweld te laten analyseren. Momenteel gebeurt dit niet en wordt er
zelfs niet altijd een motivering gegeven aan het slachtoffer over de reden waarom
stalen niet geanalyseerd worden/werden. Dit is alleen al ontoelaatbaar omwille
van de moeilijke omstandigheden waarin een slachtoffer deze stalen voorziet. Voor
de aanpak van tienerpooiers moet er een doortastende samenwerking komen tussen
politie, justitie en welzijn, zowel op lokaal als bovenlokaal vlak.
Momenteel kan het
stadsbestuur wat dat betreft helaas ook alleen onmiddellijk optreden in
gevallen van mensenhandel, verstoring van de openbare, overtreden van regels met
betrekking tot hygiëne en drugscriminaliteit. Gerechtelijke vervolging is in
ons land bovendien nog steeds zo tergend langdradig dat er absoluut niet van
een ‘lik op stuk’-beleid gesproken kan worden, ook niet in geval van zogenaamd
‘snelrecht’. Om tienerprostitutie en vrouwgerichte criminaliteit in het
algemeen aan te pakken, is er is ook nood aan een samenwerking over de
landsgrenzen heen.
Sensibiliserende
campagne:
In de samenleving en
pers worden vrouwen die slachtoffer worden van criminele feiten, mensenhandel en
tienerpooiers maar al te gauw op seksistische wijze weggezet als losbandig of
(tiener)hoer. Tienermeisjes en vrouwen dienen weerbaar gemaakt te worden en
moeten op de hoogte gebracht worden van de mogelijkheden die zij hebben om in
te gaan tegen tienerpooiers en/of mannen die zich te buiten gaan aan
strafrechtelijke feiten waarvan ze slachtoffer is. Vlaams Belang Antwerpen
voerde in het verleden reeds meermaals samen met VrouwenTegenIslamisering.org
actie om vrouwen te sensibiliseren en zowel mentaal als fysiek weerbaarder te
maken, zoals het
organiseren van lessen zelfverdediging om vrouwen fysiek weerbaar te maken. Nu
gaan we voor de versterking van hun mentale weerbaarheid.
We zetten daarom nu in op het toegankelijker maken van eerstelijnshulp. De bijhorende affichecampagne bestaat uit vijf affiches die onderaan telkens een scheurrand hebben waar vrouwen die nodige info op vinden en kunnen meenemen om hulp in te roepen wanneer zij slachtoffer worden van seksueel geïnspireerde criminaliteit of intimidatie.
De A3-affiches zullen
verspreid worden doorheen de provincie Antwerpen tijdens de verkiezingscampagne
voor 26 mei 2019. De bedoeling is om deze affiches op te hangen op de
binnenkant van toiletdeuren in cafés, clubs en restaurants, zodat vrouwen
rustig de bijhorende informatie kunnen lezen en een afscheurstrookje kunnen
meenemen om eventueel contact op te nemen.
Concrete
actie:
De contactinformatie op
het afscheurstrookje verwijst naar de website van VrouwenTegenIslamisering.org
en haar mailadres en telefoonnummer. Wanneer vrouwen contact opnemen, zal een
gepast antwoord gegeven worden op de aangehaalde informatie of feiten. Meisjes
en vrouwen zullen doorverwezen worden naar de bevoegde officiële instanties met
de nodige uitleg over hun rechten en de manier waarop deze dienst zal tewerk
gaan. Dit alles om de drempel naar de bevoegde diensten te verlagen.
‘Vrouwen Tegen Islamisering’ is een organisatie die opkomt wanneer de rechten van westerse meisjes en vrouwen in het gedrang komen. We werken met vrijwilligers die gratis juridische, politieke of psychosociale bijstand trachten te verlenen, als vertrouwenspersoon waarbij de anonimiteit te allen tijde gewaarborgd blijft.
Vrouwen Tegen Islamisering
heeft niet de intentie om een registratiesysteem op te zetten. We zullen er wel
blijven op aandringen dat dit zou gebeuren door de bevoegde instanties, want
alleen zo kunnen beleidsmakers de problematiek registreren en detecteren met
het oog op het nemen van passende beleidsmaatregelen.
VrouwenTegenIslamisering.org
zal alles binnen haar mogelijkheden doen om te zorgen voor de nodige
ondersteuning van meisjes en vrouwen die zich melden of gemeld worden als
slachtoffer alle grensoverschrijdend gedragingen en criminele feiten die
voortkomen uit de groeiende respectloosheid ten overstaande van meisjes en
vrouwen door de toenemende islamisering en import van
vrouwonvriendelijke/-hatende culturen.
Wanneer
VrouwenTegenIslamisering.org gecontacteerd wordt, krijgt men informatie en
advies omtrent vrouwenrechten en de nood aan een degelijk politiek beleid ter
bescherming van deze rechten, onze Europese cultuur en westerse beschaving. Slachtoffers
krijgen het nodige advies en eventueel begeleiding om een gerechtelijke
procedure op te kunnen starten tegen vermoedelijke dader(s) of onbekende(n). Er
worden basisinzichten meegegeven over de werking van het juridische systeem in
ons land en de mogelijkheden. De nodige gegevens van politiediensten, medici,
psycosociale hulpverleners en eventueel (pro-Deo)advocaten worden ook voorzien.
De bedoeling is om de drempel naar de hulpverlening en justitie drastisch te
verlagen.
Anke Van dermeersch
Voorzitster
VrouwenTegenIslamisering.org
Eerste vrouw Vlaams parlementslijst
Vlaams Belang Antwerpen
Het forum Vrouwen Tegen Islamisering neemt met genoegen kennis van het wetsvoorstel dat door Vlaams Belang-kamerlid Filip Dewinter is ingediend om het dragen van de hoofddoek in het verkeer te verbieden.
Anke Van dermeersch, voorzitster van Vrouwen Tegen Islamisering reageert verheugd op dit initiatief: “Uit de lectuur van het voorstel heb ik weliswaar begrepen dat het niet specifiek de islamitische hoofddoek viseert, maar elk oorbedekkend hoofddoek dat in het autoverkeer wordt gedragen. Dat lijkt mij overigens ook voor de hand te liggen omdat niet alleen een islamitisch hoofddoek, maar elk hoofddoek dat in het verkeer gedragen wordt een veiligheidsrisico inhoudt, zowel voor de drager van de hoofddoek zelf als voor de omgeving waarin ze zich verplaatsen. Het spreekt immers nogal voor zich dat een hoofddoek in bepaalde omstandigheden het zicht kan belemmeren of kan hinderen. Ook het gehoor van wie een hoofddoek draagt vermindert. Vandaar dat het meer dan wenselijk is om in het verkeer, althans toch in het autoverkeer, het dragen van oorbedekkende hoofddoeken te verbieden.”
“Het is dus niet zo dat het opzet van dit voorstel specifiek op de islamitische hoofddoek is gericht. Maar onrechtstreeks heeft dit uiteraard wel tot gevolg dat ook dit hoofddoek onder het verbod valt. En dat verheugt mij toch wel. Het dragen van een islamitisch hoofddoek is en blijft een vernedering voor de vrouw omdat het symbool staat voor haar onderwerping aan de man in de islamitische cultuur. Het is zonder meer een symbool van onderdrukking van de vrouw en dat moeten we, daar blijf ik van overtuigd, in onze 21e eeuw met alle mogelijke wettelijke middelen bestrijden. Dit voorstel kan daar op zijn eigen manier een bijdrage toe leveren.”
Op zat. 15 september 2018 vond in Firenze de XII Memorial Oriana Fallaci plaats. Oriana Fallaci was een Italiaanse journaliste en schrijfster die wereldwijde bekendheid kreeg door haar oorlogsverslaggeving en haar interviews met wereldleiders in de jaren 60, 70 en 80, waaronder de Palestijnse leider Yasser Arafat en de Iraanse Shah Mohammad Reza Pahlavi. Tijdens haar interview met de Iraanse Ayatollah Khomeini in 1979, wierp ze de chador die ze moest dragen af en viel ze de verplichte islamitische sluierdracht voor meisjes en vrouwen aan.
Fallaci werd later ook bekend wegens haar felle islamkritiek en de islamkritische boeken die ze schreef, met name ‘De woede en de trots’ en ‘De kracht van de rede’. Haar boeken werden vertaald in 21 talen en ze ontving diverse prijzen voor haar geschriften en haar moed. Oriana Fallaci overleed op 15 september 2006, gisteren exact 12 jaar geleden.
Naar jaarlijkse traditie werd op 15 september in Firenze ter ere van Fallaci de Oriana Fallaci Award uitgereikt. Dit jaar werd die in ontvangst genomen door Antwerps gemeenteraadslid, senatrice, Vlaams volksvertegenwoordiger, schrijfster en islamcritica Anke Van dermeersch. Meer informatie en het precieze programma vindt u hier.
De speech van Anke Van dermeersch – getiteld ‘The Europe we do not want’ – vindt u als bijlage.
Op 5 mei 2018 vond een internationaal panelgesprek plaats van ‘Vrouwen Tegen Islamisering’ naar aanleiding van de boekvoorstelling van voorzitster Anke Van dermeersch.
Het gesprek onder leiding van publicist Sam Van Rooy gaf een goede kijk op hoe ver de islamisering van Europa beschrijving van de vele wantoestanden. Het panel gaf ook aan welke oplossingen zij zagen en reeds gevorderd is. Elk van de deelnemende dames brachten een boodschap vanuit hun thuisland en gaven een suggesties voor een betere aanpak van de nadelen van de massa-immigratie in Europa. Op basis van dit panelgesprek, de inzichten en verwachtingen dragen bij tot een betere samenwerking die verder gezet zal worden in de toekomst.
Op 5 mei 2018 om 14u in The Villa, Limbastraat 1 te Antwerpen stelt VTI voorzitster haar nieuwste boek “A.N.K.E. #PolitiekIncorrect” voor.
Dit boek over haat leven en persoonlijk engagement tegen de islamisering Europa, zal voorafgegaan worden door oa. een panelgesprek met enkele vrouwen uit verschillende landen die komen getuigen over hun leven en de toenemende invloed van de islam hierop.
Terwijl #Metoo een hysterisch containerbegrip is geworden waaronder ook flirten wordt geschaard en er wekenlang ophef was over de sms’jes van Bart De Pauw, laten de cijfers zien dat een stad als Antwerpen een vrouwonvriendelijk stad is.
In Antwerpen werd in 2017 bijna om de 2 dagen een vrouw verkracht door een individu of een groep. In amper 10% van de gevallen werden verdachten geïdentificeerd, dus het overgrote deel van de verkrachters loopt nog vrij rond. In de eerste 11 maanden van 2017 vonden in Antwerpen maar liefst 61 vrouwen de dood door doodslag of moord, met andere woorden: in Antwerpen wordt elke week opnieuw een vrouw gedood of vermoord. In diezelfde periode werden in totaal maar liefst 13.094 vrouwen slachtoffer van een crimineel feit, vooral slagen en verwoningen; dat zijn elke dag opnieuw 39 vrouwelijke slachtoffers.
Meisjes en vrouwen zijn dus gewaarschuwd: door massa-immigratie en islamisering is Antwerpen een gevaarlijke stad geworden. En als moeders niet veilig zijn, dan zijn hun dochters dat zeker niet. Men kan er niet rond dat de witte stadsvlucht en lage vruchtbaarheidscijfers bij autochtone vrouwen hiermee verband houdt:
De onthutsende cijfers op een rijtje:
In de eerste 11 maanden van 2017 werden er in Antwerpen 166 verkrachtingen van vrouwen geregistreerd, waarvan 33 in Antwerpen stad. District Deurne steekt er bovenuit met 19 verkrachtingen. 22 van de 166 geregistreerde verkrachtingen zijn groepsverkrachtingen.
Dat het aantal jaarlijks geregistreerde verkrachtingen van vrouwen sinds 2014 op ongeveer hetzelfde niveau zit, bewijst dat er geen enkele verbetering is (176 in 2014; 157 in 2015; 154 in 2016; en 166 in de eerste 11 maanden van 2017).
Voor slechts 17 van de 166 geregistreerde verkrachtingen werden tot hiertoe verdachten geïdentificeerd.
In de eerste 11 maanden van 2017 werden in Antwerpen 100 handtasdiefstallen geregistreerd. In slechts 9% van de gevallen werden verdachten geïdentificeerd.
In 2017 werden in Antwerpen 22 halskettingdiefstallen geregistreerd. In slechts 9% van de gevallen werden verdachten geïdentificeerd.
In de eerste 11 maanden van 2017 werden in Antwerpen 2.819 feiten geregistreerd waarbij vrouwen het slachtoffer waren van slagen en verwondingen, moord of doodslag; als gevolg van doodslag (53) of moord (8) overleefden 61 vrouwelijke slachtoffers het niet. In totaal gaat het over 3.213 unieke vrouwelijke slachtoffers.
In de eerste 11 maanden van 2017 werden in Antwerpen in totaal 13.094 vrouwen geregistreerd die slachtoffer waren van een crimineel feit. Dat zijn bijna 39 vrouwelijke slachtoffers per dag. Het gaat om in totaal 16.038 feiten of dagelijks bijna 48 criminele feiten tegen vrouwen. De overgrote meerderheid (10.219) van deze feiten betreft: opzettelijke slagen en verwondingen (3.732 feiten tegen vrouwen); enkelvoudige of gewone diefstal (2.253 feiten tegen vrouwen); vandalisme (1.628 feiten tegen vrouwen); diefstal met verzwarende omstandigheden prioriteit woning (1.545 feiten tegen vrouwen); en bedreiging (1.061 feiten tegen vrouwen)
Vrouwen Tegen Islamisering roept mensen op om Nike te boycotten
Vrouwen Tegen Islamisering (VTI) stelt vast dat uitgerekend op vouwendag het merk Nike een sport-hijab voor islamitische vrouwen – de zogenaamde #NikeProHijab – op de markt brengt.
VTI herinnert eraan dat de hoofddoek door de islam aan vrouwen wordt opgedrongen en dat volgens de mainstream islamitische leer vrouwen minderwaardig zijn en verantwoordelijk zijn voor de seksuele moraliteit van mannen. De hoofddoek is dan ook hét symbool van (seksuele) discriminatie van de vrouw. Met deze Nike-sport-hoofddoek werkt het sportmerk mee aan de normalisering en de banalisering van de hoofddoek. De hoofddoek wordt zowaar ‘fashionable’, met als gevolg dat het op den duur een modegadget wordt en ook gedragen zal worden door niet-moslimvrouwen. Hierdoor wordt het onderdrukken van vrouwen aanvaardbaar gemaakt. Het is overigens niet omdat deze hoofddoek door sommigen wellicht vrijwillig zal worden gedragen, de vrouwenhatende symboliek verdwijnt – die is immers gevormd door 14 eeuwen islamitische theorie en praktijk, waar vele miljoenen vrouwen enorm onder hebben geleden en vandaag lijden. Nike heeft als populair sportmerk een grote maatschappelijke verantwoordelijkheid ten overstaan van mensen over de hele wereld.
Nike misbruikt die populariteit om de inhumane hoofddoek algemeen ingang te doen vinden en aanvaardbaar te maken. Met andere woorden: Nike organiseert de uitverkoop van vrouwenrechten, en dat op Internationale Vrouwendag!
VTI roept dan ook op om Nike-producten te boycotten. VTI voert al geruime tijd campagne met de slogan ‘Hoofddoek? Geen centen!’ (zie affiche als bijlage).
In het kader van deze campagne roept VTI iedereen op om geen Nike-producten meer te kopen en de sticker en affiche ‘Hoofddoek? Geen centen!’ te verspreiden.
